الگوی پراکنش مکانی و حجم خشکه دارها در راشستان های شمال ایران (مطالعه موردی: بخش گرازبن جنگل خیرود)

پژوهش حاضر به مطالعه و کمی نمودن برخی از مهمترین خصوصیات خشکه­دارها از جمله الگوی پراکنش مکانی، حجم و مراحل پوسیدگی آنها در یک جنگل راش می­پردازد. به این منظور پارسل 319 بخش گرازبن جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود به مساحت 48 هکتار که تا زمان آماربرداری در آن هیچ گونه عملیات مدیریتی در قالب طرح­های جنگلداری انجام نگرفته به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شد و گونه، قطر برابر سینه و ارتفاع خشکه­دارهای سرپا مورد اندازه­گیری قرار گرفت. در خشکه­دارهای افتاده نیز گونه درختی، قطر میانی و طول آنها ثبت شد. همچنین به منظور مطالعه الگوی مکانی خشکه­دارها، موقعیت هر یک از خشکه­دارها با روش آزیموت- فاصله و با استفاده از دستگاه فاصله­یاب لیزری بدست آمد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد حجم در هکتار خشکه­دارها در منطقه مورد مطالعه 93/34 متر مکعب در هکتار می‌باشد که حجم خشکه­دارهای افتاده و سرپا به ترتیب 835/28 و 622/6 مترمکعب در هکتار است. بیشترین درصد خشکه دارها متعلق به درجه پوسیدگی نرم درجه یک می‌باشد که 44 درصد از کل حجم خشکه­دارها را به خود اختصاص داده است. استفاده از تابع K-Ripley نشان داد الگوی پراکنش خشکه­دارهای افتاده، سرپا و همچنین کل خشکه­دارهای موجود در منطقه مورد مطالعه کپه­ای می­باشد.